دکتر شریعتی
گاهی گمان نمی کنی ولی می شود، گاهی نمی شود، نمی شود که نمی شود؛ گاهی هزار دوره دعا بی اجابت است، گاهی نگفته قرعه به نام تو می شود؛ گاهی گدای گدای گدایی و بخت نیست، گاهی تمام شهر گدای تو می شود...
دکتر علی شریعتی
اما چه رنجی است لذت ها را تنها بردن و چه زشت است زیبایی ها را تنها دیدن و چه بدبختی آزاردهنده ای است تنها خوشبخت بودن در بهشت تنها بودن سخت تر از کویر است
گاهی باور زندگی اینقدر برام سخت میشه که فکر میکنم دیگه ادمی با خوی و خلق انسانی پیدا نمیشه گاهی زندگی اینقدر فشار میاره یاد که یاد رب گوجه فرنگی میافتم و گاهی ........ چی میشد انسانها داشته هاشونو بهم قرض میدادند مثل محبت دوستی مگه چی ازشون کم میشد ......چی میشد به یاد این شب های عزیز زیبایها زندگمنو با دیگران تقسیم میکردیم و چی میشد خوشبخت بودن در میان ادما بودن تجربه میکردیم ..
باز از اون روزاست که فقط میگم کاش کاش کاش ولی خودمم بهش میخندم از روی مسخره بازی یا اینکه عادت کردیم به ازوهامون بخندیم یا اینکه واقعا خنده دار شدن ولی باز مینوسم که در اوج نامیدی و نداری خدای هست که جبران تمام نداشته هایت باشد
چی میشد که زندگی جزء صحیح بود
بدون چیزای اضافه
یا مثل قدر مطلق بود
فقط مثبت!
ای کاش از زندگیمون لیم بگیریم و به سمت مثبت بینهایت
ولی ...
زندگی همش از ادم رادیکال میگیره!
هر چی هم بزرگ باشی .باز گوچیک میشی
ای کاش خوبی هامون رو به توان برسونیم
و بدی هامون رادیکال بگیرم با فرجه ای
کاش
و کاش
و کاش
یک شب
یک شبی مجنون نمازش را شکست
بــی وضــــو در کوچـــه لیلا نشســـت
عشق آن شب مست مستش کرده بود
فــــارغ از جـــام الــستــش کــــرده بــــود
ســجـده ای زد بـــر لــــب درگــاه او
پــــُر ز لـــیلــا شـــــد دل پـــــر آه او
گـــفت یا رب از چه خوارم کرده ای
بــــر صلیب عـــشق دارم کرده ای
جـــــام لیلا را به دسـتـم داده
وندر این بازی شــکستم داده ای
نشتر عشقش به جانم می زنی
دردم از لیـلاســـــت آنم می زنی
خسته ام زین عشق، دل خونم نکن
من کـــه مجنونم تو مــــجنونم نــکن
مــــرد ایــــن بـــازیــچـه دیگر نیستم
این تو و لـــیلای تو... مــــن نیستم
گــــفت ای دیــوانه لــیلایــــــت منم
در رگ پنهان و پـــیــدایـــت منـــــم
ســــالها بــــا جــــور لیلا ســـاختی
من کنارت بـــــودم و نـــشناخـــتی
عــشق لــــیلا در دلـــت انـــداختم
صد قمــــار عشق یکجا بـــاخـــتم
کـردمـــت آواره صــــحرا نـــــشد
گفتم عاقل می شوی اما نــشد
سوختم در حسرت یک یـا ربــت
غیر لیلا بــــــر نــــیــامد از لــبت
روز و شب او را صـــدا کردی ولی
دیدم امشب با مـنی گفتم بلی
عاشقانه ها
هوا
خوب یا بد
فرقی نمی کند
به هوای
” تــــــــو “
من
نفس می کشم هنوز...
پاییز که از حوالی حوصله ات بگذرد
من زرد می شوم..
و غریبانه
و نیلوفرانه
” دوستتـــ دارمـــ “
نه مثل مردمی که عشق را از روی غریزه نشخوار می کنند
من درست مثل خودم
هنوز و همیشه
” دوستتـــ دارمـــ “ …!
جهان که فاصله ای نیست !
تا ماه پیاده میروم ،
اگر آنجا خانه ات باشد…
همنفسم
پاییز ، نارنگی ، چای تازه دم ، انار ، بوی دارچین ، نمِ بارون ،
غمِ نمناکِ توی گلو ، صدای شُرشُر ناودون ،
تنهاییــــــــــــ . .
گرمای آتیش.. آغوش گرم
” تــــــــو “ ..
صدای باد تو دل درختها.. دستهای گره کرده من ، ” تــــــــو “
و دستهای ” تــــــــو “ ..
هرم نفسهام رو گودی گردنت..
میدانی
بی ” تــــــــو “
پاییز مرا می شکند.....!!!!
برایت آسمانی خواهم کشید
پُر از ستاره های همیشه نورانی..
” تــــــــو “
در کنار من روی ابرها..
من غرق آن همه مهربانی..
” دوستتـــ دارمـــ “
همنفسم...
از من نپرس چقدر دوستت دارم ،
اینجا در قلب من حد و مرزی برای حضور
” تــــــــو “ نیست
ﻣﻦ ﻫﻢ ﮐﺎﻧﺪﯾﺪﺍ ﺷﺪﻡ ولی
ﻧﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﯿﺰﯼ
ﻧﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﭘُﺴﺘﯽ ﻭ ﻣَﻘﺎﻣﯽ
ﻣﺮﺍ ﻧﯿﺎﺯﯼ ﺑﻪ ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﻫﺎ ﺭﺍﯼ ﻧﯿﺴﺖ !
کافی است ﺗﻨﻬﺎ
” تــــــــو “
ﻣﺮﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﻨﯽ ؛
ﮐﺎﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺳﺖ
ﺑﯿﺎ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﭘﯿﺮﻭﺯﻡ ﮐﻦ...
بایــــــــــــــد باشی...
عشق واژه زلالـی است ، ” تــــــــو “ باید باشی
قلب من زیر سوال است ، ” تــــــــو “ باید باشی
فال حافظ زدم آن رند غزلخوان هم گفت..
زندگی بی ” تــــــــو “ محال است ،
... ” تــــــــو “ باید باشی...
با
” تــــــــو “
بودن را
برای این باور دارم که
بی
” تــــــــو “
بودن را
نمی توانم باور کنم…
همــه چــیـز بــا
” تــــــــو “
شــروع شــد !
امــــا هــیـچ چــیـز بــدون
” تــــــــو “
تـمــام نـمـی شـــود
حـــتـی..
هــمـیـن دلــتـنـگــی هــای مـــن...
شادی کلام نامفهومی است !
و " دوستت می‌دارم " رازی است
که در میان حنجره ام دق میکند
و من چگونه در طی روز
بی ” تــــــــو “ نگیرد دلـــم ؟
اینجا هم ساعت و آیینه و هوا ..
به ” تــــــــو “ معتادند...
روز آمدنت
از تمام دنیا
یک صبح سرد
یک چای داغ
و یک صبح بخیر
” تــــــــو “
برایم کافی ست …
” تــــــــو “
را دوست مى دارم..
نمى دانم چرا؟!
شاید طبیعت ساده و بى آلایش من ،
حد و مرزى براى دوست داشتن نمى شناسد..
اى نیمه پنهان من ،
” تــــــــو “
را دوست مى دارم...
.jpg)
حکایت من
و عشـق ” تــــــــو “
حکایت از ” تــــــــو “
به یک اشاره است
و از من به سر دویدن
کافی است فقط نامم را صدا کنی ،
یک پارچه جان می شوم برایت...
دست در آغوش قلم مـــی کشم
چـــه شعر نابــی می شود
حـــــــــــــــضور
” تــــــــو “
بـــــــــاران
بــــرگــــها
پـــــاییز
اما هر وقت تنم به جماعت بینا خورد
گفتند : مگر کوری ؟
روزگارتان بی نیاز از این جماعت بینا...
به سلامتی
بسلامتی دختری که خوشتیپترین وپولدارترین خواستگارشوردمیکنه
به این امیدکه شایدعشقش اونوواسه ازدواج بخواد...!
بسلامتی پسری که وقتی توخیابون نگاهش به یه دخترخوشگل میفته
سرشوپائین میندازه وزیرلب میگه* اگه اخرشم باشی...انگشت کوچیکه عشقمم نیستی...!
دوستت دارم میدانی
هـــــــر نفـــســــــ ،
درد اســـ ــــــ ــــت که میکشـــم !!!
ای کــاش یا بـــــــــــودیـــــــ ،
یـــــا اصــــ ــلا نبودی !!!
ایـــــن که هســـ ـــــــ ـــــتی
و کنــــارم نیســــتی ...
دیـــــــــ ـــــوانه ام میکنـــــ ـــــد . . .
اما من هـــــر لحظه دوستت دارم
عشقم دلم تنگه
ﺩﺧﺘــــ ـــــــﺮ ﮐﻪ ﺑﺎﺷیـــــــــ
ﻫـــــ ـــــﺰﺍﺭ ﺑﺎﺭمـ ﮐﻪ ﺑﮕهـ :
ﺩﻭﺳﺘــــــــــــ ـــــــــﺖ ﺩﺍﺭمـــــ !
ﺑـﺎﺯﻡ ﻣﯿﭙﺮﺳیـــــــــــــ :
دوســـــ ــــــــــــ ــــــمــــــــ ﺩﺍﺭﯼ ؟
ﻭ ﺗﻪ ﺩﻟـــــ ــــــ ـــــــ ــــــــ ــــــتـ ﻫﻤﯿﺸهـ ﻣﯿﻠﺮﺯﻩ !
ﺩﺧﺘــــــ ــــﺮ ﮐﻪ ﺑﺎﺷیـ
ﻫﺮ ﭼﻘﺪﺭﻡ ﮐﻪ ﺯﯾﺒﺎ ﺑﺎﺷیـ ، ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺯﯾﺒﺎﺗﺮ ﻫﺎﯾیـ ﻣﯿﺸیـ ﮐهـ ﻋﺎﺷﻘشـ ﻣﯿﺸﻦ !
ﻫــﺮ ﻭﻗتـ ﮐــﻪ ﺻــــ ــﺪﺍتـ ﻣﯿﮑﻨهـ :
ﺧﻮﺷــــــــ ــــــــــــ ــﮕلم
ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﻣﯿﺸیـ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎشـ ﺯﯾﺒﺎﯾــیـ !
ﺩﺳــــــــ ــــــتـ ﺧﻮﺩتـ ﻧﯿﺴتـ
ﺩﺧﺘـــــ ـــــﺮ ﮐــه ﺑـﺎﺷــیـ
ﻫﻤــــــــ ــــــــﻪ ﯼ ﺩﯾﻮﺍﻧــــــــﮕیــــــ ﻫــﺎیــــ ﻋﺎﻟــمــــــــــــ ﺭﻭ ﺑـــــــــﻠﺪیــــــ . .
بــے تو ..... بــے تو ..... بــے تو ...... بــے تو ...... بــے تو ......
بــے تو بودטּ را مَشـــــ ـق مــے کُــنَـ ـم
تا شــــایَـد بــے تو بودטּ را یاد بگیـــرَمــ
نمــے دانَمــ چـــرا مـــاننـد بَچــﮧ تَنبَـلـ ـهـا شُــدم
کــﮧ هَر چــﮧ مَــشـــ ـق مــے کَـنــــن یاد نمــے گیــ ــرم ..
بــے تو ..... بــے تو ..... بــے تو ...... بــے تو ...... بــے تو .....
یاد نمــے گیــ ــرم ..
یاد نمــے گیــ ــرم .
دلـــــ ـــــــــــــــــــتنگمـ
مثلـ مـــــــــــ ـــــــــــادر بیـ سوادیـ کهـ
دلشـ هوایـ بچــــــ ـــــه اشـ را کرده
ولی بلد نیســـ ــــــــــ ــــت شماره اش را بگیرد...
عاشق
همه جــ ــــــــ ــــــــــ ـــــــا هستیـ
در نوشــــ ـــــــ ــــــــــ ــــــــته هایمـ
در خیــــ ــــــــ ــــــــالمـ
در دنیـــــــ ــــــــــ ـــــــــــایمـ
تنها جاییـ کهـ باید باشیـ و ندارمتـ ، کـــ ــــنارم استـ
مهم نیست که تـــــ ــــــــ ـــــــ ـــــو با من چه میکنی
بیا ببین “برای تو” من با خــــ ــــ ـــــــ ــــــ ـــــودم چه میکنم
وســ ــــــــــ ـــعتـ نبود تو
به اندازۀ تـــــــ ــــــــــ ـــــــــــــ ــــــمامـ دنیایـ منـ است
تا آنجا کهـ چشـــ ــــــــ ـــــمـ کار میکند...
جایـ تــــ ــــــــــ ــــــــ ــــــــــ ـــــو خالیستـ..
کاش میـ شــــد " فقــ ــط " ، تو را داشته باشــــمـ..
خدا هــــ ـیـ بپرسد : خوبـ ، دیگر چهـ ؟؟!
من بگویــــــ ـــــــــ ـــــــــم : هیچ ،
هـــــمین کافیـــ ــــــست
دلتنگی دی
این روزا خیلی تنــ ــــــ ــــــ ـــــهام،
خیلی داغـــــــ ــــــونم
هست کسی که مثل مـــــ ـــــــــ ـــــن دلش
نه برای کســــــــــــــــــــــی،
نه بـــــــــــ ــــــــــرای عشقی،
نه برای جایی…
نه برای چیزی!
بلکه دلش برای خـــــ ـــــــ ــــــــ ـــودش تنگ شده…
برای خود خــــ ـــــــــ ـــــــــ ــــــــ ـــــودش!؟
مـــــن اگــر عــروســـ تــــــــــو باشـم...
دیـــگـر هــــــــــیچ لبــاسـیــــ برازنـــــده ی انـــدام مـــــن نـخـواهــــد بــــود!
نـــه حـــریریـــــــ نـه یراقیــــــــ نــه دکمـــــهـ ای...
و نــــه هــــیـــچ و هـــــــــــــــیـــــچ!
آنچــــه هــــــستـ تمـــــامـــ مـــردانـــگــــــی تــــو استــــــــــــ
کـــــه
تــــن پــــوشـــــ و نگـــــیـــنـــ زنــــــانـــــگـــــــی مــــنــــــــــ اســـــــــتـــــــــ.....!